Od Vincent'a C.D Annabell

Popatrzyłem zdezorientowany na dziewczynę. Jak takie coś chude mogło mnie powalić?! Długie włosy... Trochę niższa ode mnie. Mówi szybko... bardzo szybko. Ciekawe...A co jeszcze bardziej mnie zaintrygowało kim jest ,,Rosa,,? Wyciągnę z niej to... Ale jednak wolę żeby tyle o mnie nie wiedziała.

- Vincent. - Powiedziałem. A na mojej twarzy pojawił się tak bardzo często goszczący serdeczny uśmiech jednocześnie rozweselający moją poprzekłuwaną twarz. Kiedyś na pewno dowie się o mnie więcej... ale... ja chce wiedzieć co to za ,,Rosa,,?! Czyli nie jest sama... Widząc za nią szwendacza, odepchnąłem ją, przez co upadła na ziemię. Popatrzyłem na nią z troską na twarzy. Jeżeli jest prawdą co mi powiedziała i nie umie walczyć... Będę jej pomagał, nie zostawię jej samej. Kopnąłem go z całej siły i nożem odciąłem głowę. popatrzyłem na nią, chyba nie lubi cierpienia. Nawet tego co już nie żyje... Teraz wie że w przeciwieństwie do niej potrafię walczyć... a dokładniej zabijać. Lubię to, ale wolę żeby tego jeszcze nie wiedziała. Podałem jej dłoń by pomóc wstać, Przez cały ten czas był na mojej twarzy uśmiech. Dawno sie nie uśmiechałem, więc usta zaczynały mnie... boleć. Więc gdy odwróciłem się w swoją stronę znikł z mojej twarzy. A więc, idzie ich jeszcze więcej. Zacząłem iść szybkim krokiem w drugą stronę a słysząc ze dziewczyna kroczy za mną i dogania mnie, odwróciłem się w jej stronę i uśmiechnąłem się.

-nie odpowiedziałeś mi na pytanie... - zaczęła wypominać się o moją odpowiedź. Ale to nie będzie dla niej proste by wyciągnąć ze mnie tyle informacji na raz.

-wszystko w swoim czasie. - powiedziałem a czując że ścierwa zbliżają się do nas złapałem ją za dłoń i zacząłem biec przed siebie nie patrząc na to co leży na ziemi.Słyszałem jak pod moimi stopami pryska krew i łamią się szczątki innych. Ale także to że nadal za nami idą. Biegłem przed siebie nadal mając uśmiech na twarzy, co jakiś czas zerkałem na dziewczynę.

- A teraz mi odpowiesz? - ciągnęła dalej ten sam temat.

- Kiedyś nadejdzie pora. - opowiedziałem krótko. Zachowywała się jak...dziecko? Coś nowego. W pewnym momencie stanąłem i odwróciłem się za siebie, nadal byli w zasięgu wzroku.

-Odpowiesz mi? - spytała już zniecierpliwiona czekaniem na moją odpowiedź.

- nie teraz - powiedziałem uśmiechnięty do niej, widząc przed sobą zagrożenie. Wyjąłem nóż i widząc lampę wiedziałem co zrobić. Za czołem biec w ich stronę, trzymając nóż w zębach skoczyłem do lampy złapałem się jej i skoczyłem na kilku z nich. Powalając ich na ziemię szybko pozbawiłem ich narządu zwanego głową. Z pozostałymi poradziłem sobie podobnie. Po kilku nastu minutach popatrzyłem w jej stronę, z mojej twarzy nawet na sekundę nie schodził bijący przyjaźnią uśmiech. Musze od nowa nauczyć się go wymuszać. Podszedłem do niej.

-Vincent Silvan sektor F, 22 lata. - Powiedziałem uśmiechnięty. Tyle powinno jej wystarczyć przecież... I tak nic jej więcej nie powiem. 

Annabell?